Kanıma  dokunuyor.

Gözümü  açtım,Ermenilerin  zulumlerini  bizzat  yaşamış  insanların  elinde  buldum  kendimi.

Annem,ninelerim,dedelerim,komşularımız,herkes  ama  herkes  her  fırsatta  Ermenilerin  zalimce  yakıp  yıktığı,katliamlar  yaptığı  günlerin  acılarını  akın  akın  yaşayıp  anlattı.

 Radyonun  henüz  yeni  yeni  duyulduğu,ulaşımın   atlarla  yapıldığı,asfalt  görmemiş   ,elektriğin  daha  kullanılır   olmadığı  gündüzlerin  karanlık  ocakbaşı  akşamlarında  anlatılanlar  birer  korku  filmi  gibiydi.

 Olay  mahalli  içinde  yaşıyorduk.Etrafımızda  gördüğümüz   evler,sokaklar,yıkık  harabeler  savaşın  acı  izlerini  taşıyordu.

 Önceleri  Ermenilerle  dost,iyi  komşuluk,karşılıklı  güven  hepsi  örnekleri  ile  vardı.Sonra, yavaş  yavaş  kaynayan  bir  fitne  kazanında  dostluklar  düşmanlığa  düşmanlıklar  savaşa  kadar  geldi.

O  iyi  komşular  başkalarının  kışkırtması  ve  aldatması  ile  yaşadıkları  topraklarda  ırkçılık  damarları  kabarmış  bir  şekilde  her  birisi  gözü  dönmüş  canavar  savaşcı  olmuştu.Devletin  zayıflığını  fırsat  bilip,memlekette  eli  silah  tutan  herkesin  üç  cephede  savaştığı  günlerde  Rusların  da  yardımı  ile  yakıp  yıkmış,Bölgeyi  kan  deryasına  çevirmişti.

         İki  yıllık  bir  işgalden  sonra  Rusların  geri  çekilmesiyle  amaçlarına  eremeden  resmen  ortada  kalmışlardı.Yıllarca  yaptıkları  isyanlardan  sonra  aynı  memlekette  tekrar  eskisi  gibi  hür  ve  rahat  yaşayamayacaklarını  biliyorlardı.Kimi  imkanı  olan  kendi  başına  kaçtı.Kimi  de  muhtemel  bir  katliamdan  korunmak  amacıyle  sürgüne  gönderildi  devlet  tarafından.

             Şimdi;  Katliamları  yapanlar  onlar,devlete  asi  olup binlerce  Müslüman  türkü  katleden,evinden  barkından  eden  bu  Ermeniler  şimdi  kalkmış  hem  suçlu  hem  güçlü  misali  Türklerin  Ermenileri  kırdığını soykırım  yaptığını  iddia  edebilecek  kadar  dünyanın  gözü  önünde  yalan  söylüyor  ve  bu  yalana  herkesinde  inanmasını  istiyor,ne  yazık ki  inandırabiliyor,hayret  ki  hayret..

               Türklerin,asil  bir  özelliğidir.Kinleriyle  yaşamazlar Kendilerine  kötülük  yapanları da  çabuk  unutur  ve  affederler.Bu  bizim  kültürümüzde  büyük  bir  erdemdir.

               Evet  gerçekten  zülme  maruz  kalmış  bir  millet  olarak  gerçekleri  anlatmakta  dile  getirmekte  yeterli  çaba  sarfedemedik.

Çünkü  gerçeklerin  bu  kadar  çarpıtılacağını  tahmin  edemedik.

 Geç  kaldık.O  kadar  yoğun bir  propaganda  ile  karşı  karşıyayız  ki    yeni  yetişen  gençlerimiz  bile,  atalarımızın  böyle  bir  katliam  yapabileceklerine  acaba  yapılmış  olabilir mi  şüphesiyle bakıyor.

Bakanlar  da  var.İşte  buna  kahrolmamak  elde  değil.

               Paranın  gücü  ile  yapılan  yalan  propagandanın  kendi  evladını  dahi  kandırması  katliama  maruz  kalanların  acısı  kadar  büyüktür.

               Tarih  affetmez.   Gerçekler asla  uzun zaman saklanamaz

Katlıamı  yapanlar  bizzat  ermeni  komitacılardır.Gerçekler  gün  gibi  ortadadır.Tarihçiler  delillerle   konuşalım  dediklerinde  kaçan  Ermeniler  Türklerden  özür  dileseler  ve  yeniden  birlikte  yaşayabilirmiyiz  deselerdi,kanımca  bu  şekilde  bir  girişim  daha  çabuk  sonuç  verirdi…

07.03.07