İsmi bir çok Hollandalı gibi "Van" takısıyla başlamasına rağmen Gogh diğer Van'lardan farklıdır. Gençlik yıllarında disiplinli bir rahip olan babasıyla tablo, ticareti yapan amcalarının arasında kalır. Ya ilahiyat okuyup papaz olacak, ya da resim yapıp babasıyla papaz olacaktır. V.G. kararını ikinci şıktan yana kullanır ve evden ayrılır. Amcalarının peşine takılıp, La Haye'de tablo pazarlamaya başlar. Evet V. Gogh, hangi tablonun para ettiğini iyi bilir ama o paranın peşinde değildir. Peki neyin peşindedir? İşte ömrünü bu soruya cevap aramakla geçirir.

V. G. bir ara resme merak salar, işin püf noktalarını kapmak için Londra'da üstat arar. Ama ev sahibinin kızı Ursula'ya tutulunca paleti, fırçayı çöpe atar. Aslında yakışıklı da sayılır ama Ursula'nın gel geç hevesli bohemlerle kaybedecek vakti yoktur. Ona "tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna" mı der bilemiyoruz, ancak reddedilmek Van'ı fena yıkar. V.G. ciddi bunalımların ardından Paris'e yerleşir. Burada İngiliz ressam Glodwell'in tesirinde kalır ve mistizme yönelir. Bir ara memleketine dönerse de baba evinde yapamaz. Ardından Ramsgate'de bir okula takılır, okuyamaz. Dortrecht'de bir kitapçıda çalışır, mesaiye uyamaz. Tuttuğu her iş elinde kalınca sıkılır ve hayata küsüp rahip olmakta karar kılar. Amsterdam ilahiyat okulu onu fazlaca problemli bulur, avluya bile sokmaz ama Brüksel'dekiler kapıyı açarlar. Okulu bitirince Borinage'da işe başlar. Burası kasvetli bir madenci kentidir ve tarifi zor bir sefalet yaşanmaktadır. V.G. her idealist gibi çarkları tersine çevirmeye çalışır ama sadece kendini yıpratır. Zaten sıkıntılıdır, bir de milletin derdini yüklenince hepten dağıtır. Her şeye başkaldıran tanrıtanımaz bir papaz olur ve kiliseden uzaklaştırılır.

Bunalımın çocuğu
Van Gogh, tatsız tuzsuz geçen günlerin ardından yine resme kaçar, fırçasını eline alır, tezgâhını sil baştan kurar. Umutsuzdur ama biteviye dolanır, habire karalar. Kardeşi Theo, onu yalnız bırakmaz, desen çalışmaları için Brüksel'e yollar. Lâkin V.G. dönüp dolaşır, baba evine demir atar. Burada dul kuzeni Kate'ye aşık olur ama yüz bulamaz. Kate ondan kurtulmak için La Haye'e kaçar, Van peşini bırakmaz. Gel gelelim Kate'yi "kendini yakacak kadar" sevdiğini söylemesine rağmen bir fahişeyle yaşamaya başlar. Kardeşi Theo, abisini bataktan kurtarır ve nefis manzarası ile tanınan Drenth'e yollar. Yollar ama Van Gogh fırça sallamaktan tez bıkar. Babası ölünce yine evin kapısını çalar. Elinde bir sürü taslak vardır lâkin bunları tamamlayamaz. Yine kardeşinin desteği ile Anvers Akademisine yazılır ancak disipline uyamaz. Bu arada bunalımlarını kağıda döker, sayfalar dolusu mektup yazar. Theo onun hep elinden tutar, kendi haline bırakmaz. Sanatıyla da ilgilenir, ağır ve karanlık tablolar yerine aydınlık manzaralar yapmasını fısıldar. Hatta onu gün ışığının güçlü, renklerin canlı olduğu Arles'e yollar. Yetmez, sıkılmasın diye usta ressam Gougin'i yanına katar.

Kulağı kesik usta
Van Gogh, Gougin'den tez bıkar, incir çekirdeğini doldurmayacak meselelerden kavga çıkarmaya başlar. Bir gün, gözü Goigin'i öldürecek kadar kararır ve kendi kulaklarını keserek öfkesini bedeninden alır.
Theo, abisini Saint Remy akıl hasta hanesine yatırır. Van Gogh burada "deliler gibi" resim yapar, kamış kalemle manzaralar karalar. Kardeşi onun sanat dünyasına yakın olmasını arzular ve Paris'te bir klinik ayarlar. Doktoru kendisine son derece müşfik yaklaşmasına rağmen Van Gogh ölümü arzular, bir tabanca bulur ve namluyu kafasına dayar.
 Doğrusunu söylemek gerekirse Van Gogh'un pek dostu yoktur. Kardeşi Theo, lütfedip cenaze merasimine katılanlara abisinin yaptığı resimleri dağıtır. Bu tablolar nerelere ulaşır bilinmez ama o yıl düzenlenen serginin yıldızı olurlar. Müzayedekolikler Van Gogh imzalı eser aramaya başlayınca fiyatları uçar. Ancak Hollanda Hükümeti onun resimlerini tek tek toplar ve Rijksmuseum'da ziyarete açar.