Ebû Süleymân Dârânî hazretleri hac vazîfesini yerine getirmek üzere, Mekke-i  mükerremeye gitmek için yola çıktı. Yolda, Iraklı  bir  gençle  arkadaş oldu. Yolculuk esnâsında Iraklı genç devamlı Kur'ân-ı kerîm okuyor, durdukları yerlerde, vakit  namazı  hâricinde  nâfile  na- maz  kılıyor,  gündüzleri  oruç  tutuyordu.  Nihâyet, Mekke-i  mükerremeye  ulaştılar. Genç, Ebû  Süleymân  Dârânî  hazretlerinden  ayrılmak  istedi. Ebû  Süleymân Dâ- rânî  o  gence;  "Benim  sende  gördüğüm  hâllere, seni sevk  eden  nedir?" diye  sordu. Genç  dedi ki: "Ey  Ebû Süleymân!  Beni  böyle  yapmamdan  dolayı  kınama! Çünkü ben rüyâmda altın ve gümüşten yapılmış birçok şerefeleri olan bir köşk  gördüm. İki  şerefenin  arasında, şimdiye  kadar  hiç görmediğim güzellikte hûriler  vardı. Bu hûrilerin tebessüm etmesi sırasında dişlerinden yayılan nûr etrâfı aydınlatıyordu. O hûrilerden biri bana dedi ki: "Ey genç! Allahü teâlânın rızâsına  kavuşmak  için çok çalış ki bana kavuşasın." Sonra uykudan uyandım. Bu rüyâ, benim  senin  gördüğün  hâllere  kavuşmamın sebebidir" dedi. Ebû Süleymân Dârânî o gençten duâ istedi. Genç  ona  duâ  ederek  ayrıldı. Ebû  Süleymân Dârânî kendi nefsini kınayarak; "Ey nefsim! Uyan ve bu gencin  bildirdiği  işaretlere  ve  müjdelere kulak ver. Bir hûriye  kavuşmak  için  bu  şekilde  çalışılırsa,  bu  hûrinin Rabbine  kavuşmak  için, nasıl  çalışmak  gerekir ?" diye nefsini azarladı.