Elimdeki son umut kırıntılarını bıraktım pencerene
Açarsan camı göreceksin bir sabah
Yüzünü yıkamadan var
Elinle gözünü ovuşturmadan
Gözlerin çapaktan yapış yapışken
Puslu bir sabahın eşiğinde
Dahi yatağın sırılsıklamken
Odandaki şiirlerime göz gezdirmeden
Varıver
Sessiz sedasız parmaklarının ucunda hopla
Henüz işine gitmeden
Ahali ayaklanmadan
Kapı çalmadan
Uyuyakalmadan
Ben yılmadan
Sen üşümeden
Binadakiler ürkmeden
Ve bakmadan annen pencereden aşağıya
Alıver
Sana getirdim işte
Pencerene bıraktım son umut kırıntılarını
Bitti
Var şimdi git topla yatağını...

E-posta: irfan@saatlimaarif.com