Ülkemizin  çoğunluğu sakin,sabırlı  ve  engin  hoşgörü  sahibidir.Sayıca  az  ama  etkin  çevrelerin  şamatacılığına  karşı  her  zaman  sukuneti  telkin etmiş  bir toplum  kişiliği   sergiler.

Ama   günü  gelir  onun  da  sabrının  tükendiği  anlar  olur.Bu  yakın  tarihimizde  defalarca   tekrar  eden  ayağa  kalkıştır.Bu  İstiklal  savaşında   yedi  düvele  karşı  milli  kıyam   yaparak  olduğu  gibi  sonraları   mağduriyetten  kurtulmak  için Mendereste,Demirelde,Özalda,akpartide  görülen  ayağa  kalkıştır.

Toplum  mühendislerini  şaşırtan  bu  sessiz  ayaklanmalar  öyle  sokaklara   düşerek,yakıp  yıkarak  değil yine  edepli,saygılı   sessiz  ama  seçim   sandıklarından  çıkan  oylarla dile  gelir.

Cumhurbaşkanı  seçimlerinde  gelinen  son  noktada  yine  böyle  bir  milli  kıyam  gösterecek  gibi.

Eğer   seçimler   bir kazaya  kurban  gitmez  normal   sukünet   seyrinde  yapılabilmeyi   sağlarsa  Bu  sandıktan  Yine  bir  çığlık  duyulacak.Bu çığlık sessiz  çoğunluğun  sandık  çığlığı  olacak.

Zinde   kuvvetlerin  çeşitli  Bizans  oyunlarıyla  seçimine  engel  olup  yol açtıkları  gereksiz  bir  krizin  intikam  çığlığı  olacak.Anadolu  insanının  temel  değerlerine  uzak  dayatmacı  bir  zihniyetin  sabırları  zorlayan,hoşgörüyü,karşılıklı  tahammül  sınırlarını  yok  eden  davranışlar  ve  uygulamalar  sandıktan  güçlü  ve  etkili  bir  çığlıkla  karşılık  alacak 

Ama  bu  çığlığın  şiddetini fark edenler   seçimlere  ya  engel  olmaya  ya  da  sonuçlarını  tartışılır   hale  gelmesine   uğraşıyorlar.

Burası  Türkiye  her şey  olabilir  her  an  her  şey  değişebilir.Sonucu   net  görülen  seçim  sonuçlarını,  işlerine  gelmeyenler,demokrasiyi   yalnız  kendileri  için  geçerli  kabul edenler  her  yolu  meşru   sayabilir ve  neler  yapar  veya   yapabilir  her   ihtimal  akla  geliyor    yazılıp  konuşuluyor.

İktidar  savaşları  tarihte   olduğu  gibi  günümüzde de  devam  ediyor.

Gelinen  nokta  da  harcananlar  ise   milli  servet,zaman  ve  insani  değerler…

Gerisi  angarya…